در قالب word و در 136 صفحه، قابل ویرایش.
مقدمه:
موجودي هر واحد صنعتي قسمت مهمي از دارايي هاي ان واحد تشكيل مي دهد كه به صورت مواد اوليه قطعات نيمه ساخته وساخته شده يافت مي شود. سطح موجودي از اهميت بالايي برخوردار مي باشد در شرايط عادي هرقدر موجودي كمتر باشد بهتر است زيرا از سرمايه ميتوان به طريق ديگري استفاده نمود در شرايط ويژه كشور كم كردن موجودي در جهت استفاده از سرمايه مطلوب نبوده بلكه بهتر است كه از اقلام مقدار بيشتر در انبارها ذخيره گردد تا درموقع بحراني از آنها استفاده شود از طرفي نيز با توجه به محدوديت ارزي نمي توان به مقدار بسيار از كالا ها خريداري و همچنين لازم است كالاهاي را كه را زودتر به فروش رسانده و از بودجه آنها استفاده كرد. لذا بايد سياست مشخصي جهت برنامه ريزي مواد تعيين وآنها را اعمال كرد. به طور مثال از هر قلم دسته القام لازم است تا تعدادي را به عنوان موجودي اطمينان تعيين نموده وسپس با رعايت اين مقدار حداقل جهت خريد مواد برنامه ريزي نمود.
با توجه به اينكه تعداد اقلام زياد است ممكن است برخي اقلام كمبود داشته و برخي نيز زيادتر از مقدار لازم انبار شوند و يا ممكن ا ست بر اثر تعدد سفارشات نتوان آن ها را دسته بندي نمود و از تخفيف استفاده كرد. كمبودو يا اضافه داشتن مواد اوليه باعث بروزهزينه هايي مي شود كه به آنها اشاره مي نماييم.
هزينه هاي ناشي از كمبودكالا:
1)توقف خط توليد
2) خريد اضطراري
3) اتلاف وقت مسئولين
هزينه هاي ناشي از موجودي اضافي
1)راكد ماندن سرمايه
2) هزينه نگهداري زيادتر
3) اشغال فضا
4)فاسد شدن كالا ويا منسوخ شدن آن
5)هزينه پرسنل جهت كنترل مواد اضافي
عمده ترين دلايلي كه باعث مي شود با كمبود موجودي و يا اضافه داشتن مواد مواجه شويم به شرح زير است.
1)اشتباه در ثبت درخواست ها
2)اشتباه در پيش بيني تقاضا
3)تغيير در ميزان تقاضا
4)اشتباه در تعيين مقادير كه بايد ذخيره شوند
5)خريد مقادير پيش از حد لزوم
6)عدم اطلاع كافي از هزينه هاي زياد نگهداري
7)ضعف در سيستم برنامه ريزي و كنترل مواد